Patologiczna rodzinka wita :)

Pysia

Witam Wszystkich.
Na imię mam Edyta. Jestem matką dorosłego syna- kociarza Wesoly

Jest to conajmniej dziwne, bo w ja i mąż jestesmy psiarzami

Ciągle powtarzam synowi ze znalazłam go w kapuście i wzięłam bo mi było szkoda go Mr. Green

Ale do rzeczy.
W naszym domu obecnie są dwie sunie. Stara dziesięcioletnia Zmorka i adoptowana w sierpniu sunie puli- teraz majaca 5,5 roku.
Jeszcze dwa lata temu nasza rodzinę stanowiły dwie nowofundlandki i kot ponoć syberyjski. Ponoć, bo został przywieziony przez nieżyjącego już wujka z Rosji. Zresztą dla naszego syna. W Rosji kotek miał odpowiednik naszego imienia Cień a u nas najpierw Shadow a potem został przechrzczony przez syna na Tommy. Był piękny..... Odszedł na nowotwór w wieku 13 lat. Pół roku później na agresywną forme chłoniaka odeszła nasza 10-cio letnia Szelma. Nowofundlandka z adopcji. Była z nami 5 lat i 3 miesiace. Dwie ogromne straty w krótkim czasie.... Pozostała też starutka Zmorka. Szybciutko znaleźliśmy jej wiec towarzyszkę aby nie zdziadziała. Trafiło na dorosłą, wesołą puli- Luśkę.
Syn nieustannie marzy o kocie. Znam wiele osób zajmujacych sie adopcjami kotów, ale on widzę że chce drugiego Tommyego. Szuka kota który wygląda bardzo podobnie. Najpierw mówił o kocie półdługowłosym ogólnie. Takich ras jest wiele. No ale z czasem zauważyłam że kot powinien być niebiesko-biały z pomarańczowymi oczami. Jak Tommy.....

Dalsza część opowiesci i zdjęcia w kolejnych postach. Napisałam wiele, ale nie zauważyłam że zdjęć jeszcze mi wklejać nie wolno Wesoly

karolaj

Witam razem z moja kotką Zuzią. Wesoly

Mam nadzieję, że niedługo znajdzie Pani jakiegoś kotka, który będzie idealny. Mruga

Pysia

Witam

Mnie podobają się wszystkie. Te rasowe i te dachowce Wesoly

No ale po wielu latach z nowofundlandami to właśnie one są najblizsze moim sercu. Rozumiem więc syna że chce kota o określonych cechach.

Dalsza część mojej opowieści wraz z fotkami wkleję jutro, bo mi nie pozwalają 24h

angelaw

Witamy na forum...
Mysle ze wczesniej czy pozniej syn znajdzie swojego wymarzonego kota...
Sama tez jestem psiara i w domu rodzinnym zawsze byl pies a teraz mam kotke i jestem szczesliwa choc nigdy nie przestalam marzyc o psie...
Niestety brak czasu nie pozwala mi swiadomie skazac psa na samotnosc...wiec poki co pozostaje marzyc...

Pysia

Mamy na oku dwa- kotka i koteczke. Tylko nie wiadomo czy zdołam uskładać pieniażki Smutny

Może już sie uda powklejać fotki. Szkoda, bo wczoraj napisałam takiego fajnego posta ze zdjęciami Smutny

Dzisiaj dzień roboczy i brak czasu nietety.

Opowiem najpierw o Tommym.
Prześmieszny mały kotek z fryzurą iście z Critersów Mr. Green

Śmialiśmy sie do łez z jego wariactw. Nigdy nic nie znoiszczył. No...może z wyjatkiem skórzanego wypoczynku Hyhy

Ciągle mam dziurki w nim po pazurkach. Potem dorósł i był pięknym wykastrowanym kocurkiem z cudną kryzą, śliniakiem i pięknym, puszystym ogonem.
Tommy był czyściochem. Sikał do kuwetki a zaraz robił kupkę obok niej Mr. Green

Wyszkolił sobie całą rodzinke. Wszyscy sprzątali natychmiast Mr. Green

Kiedy mieszkaliśmy w bloku Tommy był cichym kotkiem. Potem kupiliśmy dom i przestrzeń go przerosła. Stał się bardzo gadatliwym kotem nieustannie pytającym gdzie jesteśmy. Wydawał z siebie szereg dźwięków dość wymownych i czekał na odpowiedź. Zamiast nas poszukać np w domu to siedzac w jednym pokoju wrzeszczał : " Gdzie jesteście?". Krzyczał tak długo aż mu ktoś nie odpowiedział: " Tutaj". Wtedy on pytał jeszcze raz już innym tonem: " Nie będę przeszkadzał jak przyjdę?" . Trzeba bylo go zawołać : " No chodź do nas" i zaraz wielki puszysty ogon człapał w naszym kierunku Wesoly

Codziennie o 4 rano mówił dość głośno że mnie kocha i przeprasza że spał calutką noc z Karolem. Teraz to idzie nadrobić i pomruczeć mi. Wiele wiele lat nie przespałam spokojnie całej nocy bo księciunio wyznawał mi miłość Mr. Green

Oczywiscie że mogłam go wywalić z łóżka ale... Przecież nie odtraca sie miłości Mruga

Tommy- niesamowity kot z najpiękniejszymi na świecie oczami

Fotki są z ostatniego okresu jego życia

Ząbki miał jak młodziak do końca

Słodziutki

Tak pusto bez niego....

W następnym poście przedstawię resztę stada .

hanika

Witam na forum wraz z moimi dziewczynami. Prześliczny kotek ..

angelaw

Kociak slicznosci...

Pysia

Prawda? Nie sposób sie nie zakochać a potem nie tęsknić....
Dziękuję za przywitanie:)

Teraz kolej na Szelme. Przybyła do nas 10 grudnia 2004 roku. Zaniedbana bardzo. Tak psychicznie jak i zdrowotnie. Piękny rodowód zagraniczny za dolary nie uchronił jej od tego. Ale nie pozwolił szwędać sie po schroniskach. Byliśmy jej piątym i ostatnim domem. Miała problemy z akceptacją suczek. Miała też gronkowca złocistego, pałeczke ropy błękitnej i E-coli w prawym uchu. Niektórzy twierdzili ze jest do uśpienia. Uparłam się i wyleczyłam. Wymagało to nabycia wiedzy na temat bakterii i walki z nimi. Udało się. Co prawda niedosłyszała do końca swojego życia na to ucho ale w niczym to nie przeszkadzało. Praca całej rodziny włożona w wyprostowanie suni zaowocowała w to, ze zyskaliśmy fantastycznego psa pełnego miłości. Nikt nigdy nie potrafił się przytulać tak jak ona i tak mocno pokazywać nam miłość.
Wielka suka ważąca 72 kg. Wesoły taran. Ucząca sie przez całe swoje życie. Nastawiona na człowieka całą sobą, każdą cząstką mimo prwie pieciu lat spędzonych w kojcu. Czyli typowy nowofundland Wesoly

Po jej śmierci 21 stycznia 2010 roku nastapił koniec świata. Miała agresywną forme chłoniaka. Nie dane nam było mieć nawet szansy walczyć... Uczymy sie nadal bez niej żyć...

Tutaj w kubraczku po sterylizacji

Zdjecie pokazujące że da sie nauczyc miłości suke nienawidzącą innych do drugiej suki. Wspólne zabawy

Piszę o niej i o Tommym bo choć nie żyją to nadal są z nami- w naszych sercach.

Kolejny członek rodziny w nastepnym poscie.

hanika

Psiak przepiękny ... Oni zawsze będą Wami. Nasz psiak też jest z nami i zawsze będzie.

Pysia

Dziekuje...

Kolejna osoba. Właściwie powinna być przedstawiona jako druga, bo przybyła do nas jak Tommy był dorosłym kotem. Zmorka. Hym.... To przez nią wpadłam w nowofundlandy jak śliwka w kompot. Ja i reszta rodziny. Pies pozbawiony agresji całkowicie. Oaza spokoju gdy trzeba, szalona wariatka gdy czas zabawy. Oczywiscie szalona w typie niufa Mruga

Zmorka jest dogoterapeutką na emeryturze. Pracowała z dziećmi, dorosłymi z problemami. Wychowała tez sporo najmłodszych chodzac po przedszkolach i szkołach i ucząc dzieciaki ze zwierze to nie zabawka. Uświadamiała.
Do tego pies o wielkiej inteligencji potrafiacy myśleć i kombinować. Moja świadomość że psy nie myślą przyczynowo-skutkowo padła przez nia w gruzach Wesoly

Ona obserwuje a nastepnie nagle otwiera nam lodówkę, każdą szafke, szuflade itd. Potrafi to nawet za sobą zamknąć Mr. Green

Kradnie ile wlezie i robi to z królewskim wdziekiem. A do tego ma wzrok łabadka co czyni ją nietykalną Wesoly

Obie z Szelmą wyczyniały cuda i nikt z nas nigdy się nie złościł. Wpprost przeciwnie. Wybuchy smiechu słychać było daleko . Cudowne czasy. teraz Zmorka ma 10 lat i starowinka lubi spać. Kombinowanie prawie jej przeszło.
Jest to tez założycielka mojej hodowli. Dwa mioty poszły w świat. Tylko dwa, bo musiałam mieć pewnych ludzi no i.... Sporo kasy na koncie zanim poszła do kawalera bo hodowla olbrzymiej rasy to baaaaaaaaardzo drogie hobby Wesoly

Zmorka

Jesiennie

W okresie wylinki ( widać po szarej sierści)

Zdjecie z ostatniego lata

I jak siedzi na kanapie próbujac zgnieść mnie Wesoly

I ze spacerku- nadal rusza sie pieknie

Mam nadzieje że Zmorka zostanie z nami jeszcze długo.

Zdjęć dziewczynak mam milion.... Kotka mniej, bo stanowczo nie lubił aparatu foto .

Kolejna osoba w nastepnym poście Wesoly

angelaw

Przepięknie napisane i uwieńczone przepięknymi zdjeciami...
Obie sunie cudne, widać że wypieszczone i kochane...
Czekam na ciąg dalszy...

Pysia

Dziękuję

Kolejna historia. Luśka. Czyli puli- owczarek węgierski.
Znalzła się u nas jakby z przypadku. Zmorka po śmierci Szelmy wpadła w depresje. Tak tak.... Psy też ją mają. Przyznam, że my też byliśmy częściowo temu winni. Po śmierci Szelmy tak strasznie baliśmy się o kolejną naszą staruszke i troszkę odsunęliśmy się od niej. Niby z nami była, ale .... Gdy sie otrząsnęłam Zmorka tylko spała i była jakby w innym świecie. Zaczęłam z nią pracować, ale sunia nauczona życia z drugim psem ciężko wychodziła z letargu. A pewnego dnia nasz syn wracajac z pracy zobaczył obcego szwendajacego sie po placu. No cóż. Niuf nie nadaje sie do pilnowania. Mąż sie wystraszył i powiedział abym poszukała jakiegoś małego szczekacza żeby dał znak ze ktoś obcy jest i nie pozwolił przez to na "odwiedziny". Zaczęłam dopiero co szukać. Nikomu nic nie mówiłam. Wiadomo, że majac tyle lat psy i hodowle sporo osób z psiego swiata mnie zna. Tym bardziej że zajmuje się też adopcjami psów. Dostałam więc maila od znajomej majacej dwie puli że jedna sunia szuka dobrego domku i żebym ją wzięła. Przecież mam miejsce, warunki i doświadczenie w wyprowadzaniu " na ludzi " psów. Oj zastanawiałam sie chyba z miesiąc. W końcu zdecydowałam. Mała zamieszka z nami.
Pojechaliśmy po nią. Strasznie brudna, śmierdzaca jak szambo . Sfilcowana masakrycznie. Obraz nędzy i rozpaczy. Przywieźliśmy.
Sunia bała sie wszystkiego. Aż zbierało się na płacz patrząc na nią. Pracowałam calutkie dni z nią aby podnieść jej pewność siebie. Praca dała piękne owoce. Luśka stała sie pewnym siebie, cudownym puli. Typowym przedstawicielem swojej rasy Wesoly

Na początku nawet liście spadajace z drzew wprawiały ją w strach. Teraz spaceruje luzem pośród ludzi, rolkarzy, rowerzystów i rozwrzeszczanych dzieci. Zero strachu! Na wystawie halowej w styczniu zadziwiła mnie dokumentnie. NIC sie nie bała. Ani tłumów, anii psów ani hałasu! Chodziła ze mną z ogonkiem na grzbiecie zadowolona. A na wybiegu na dworze zaczepiała do zabawy duze psy Wesoly

Jaka jest teraz Luśka? 12 kg nieustan nej radości Wesoly

Zrównoważony w domu pies na spacerku perszing Wesoly

Ciągle radosna, ciągle jej precelek ogonek się śmieje a wraz z nim wszystkie sznurki Wesoly

Pilnuje dzielnie domu i placu, choć nie szczeka jak do nas do domu wchodzą goście. Za to na placu daje znać o sobie głośno Wesoly

Uwielbia kontak z człowiekiem.

To był trzeci dzień pobytu Luśki u nas. Już troszke lepiej bo ogonek nie wisiał smutno. Akurat po kąpieli- mokra. Sfilcowane dredy były już porozdzielane.

Zmorka razem z nią Wesoly

Kolejne dni i Luśka juz sie bawi sznurkiem niufowym

Śliczna dziewczynka. Jeszcze niepodcięta

Tak to wyglądało w całości po częściowych moich zabiegach

Luśka miała wyskubane dredy na karku i głowie. Przez inne psy. Teraz dredy odrastają Wesoly

Po podcięciu jej wtedy wyglądała jak dzieciątko Wesoly

Resztę jej fotek wstawie w kolejnym poście aby nie robić tasiemca usianego zdjęciami Mruga

Dodam tylko, ze dla Zmorki pojawienie się wesołej pchełki było zbawienne. Wróciła do życia a my wraz z nią Wesoly

Staruszka bawiąca sie po raz pierwszy od pół roku

hanika

Pasjonatka pełna miłości Wesoly

Piękna opowieść i piękne psiaki Wesoly

l. gwiazdeczka

cudowne niedźwiadki! aż Ci trochę zazdroszczę Wesoly

Pysia

W stadzie jest jeszcze mąż który jest zakochany po uszy w nowofundlandach Wesoly

Najpierw nie chciał psa a potem wpadł jak śliwka w kompot Mruga

Całość zamyka syn- w tym roku 25-letni mężczyzna. Wychowany od urodzenia ze zwierzętami. To on wypłakał kotka kiedy odeszła od nas Hera- owczarek niemiecki- która była z nim od chwili jego narodzin. Najpierw była ona, potem on. Nagle stał sie samotny a my wszyscy na nowego psa nie byliśmy gotowi po tak wielkiej stracie.
Mąż za kotami nie przepada choć w jego rodzinnym domu zawsze były. Przyzwyczajony do dachowców nie chciał takiego kota. Ale zdziwił się pozytywnie. Tommy okazał się zupełnie innym kotem Wesoly

Syn wpojoną ma wrażliwość. To rzadkość u młodych ludzi z naszych czasów niestety. W październiku zwlekł kotka znalezionego na drodze. Maleństwo około 6 tyg. mające. Pchła okazała sie dziewczynką i na dodatek zdrową. Miała tylko pchły jak rskie czołgi. Odpchlił, odrobaczył, zaszczepił, nauczył chować pazurki i znalazł dobry domek. Najpierw chciał zostawic małą, ale jednak okazało sie ze to nie to. Przekonał sie tak jak i my, że kot dachowiec ma jednak inny charakter od rasowych. No i nie to futerko w dotyku..... Chyba to futerko było najważniejsze.
Często w naszym domu lądowały niechciane zwierzęta. Syn został nauczony że wszystkich sie nie zatrzymuje bo to niezdrowe dla obu stron. Że trzeba odchuchać, wyprowadzic " na ludzi" i znaleźć super domek. Tak tez sam postapił. Ja nie ingerowałam. W koncu to dorosły człowiek. Choć przyznam szczerze, że ja bym małą zatrzymała..... Mnie wszystko jedno jaki kot, byleby ktoś mruczał.
Mała Szpileczka juz doprowadzona do porządku

Słodki mały rozrabiaka Wesoly

Skakała po firankach i nawet zawisła nam na obrazie w salonie
Mr. Green

Terroryzowała oba psy. Luśka wolała się zawsze ewakuować jak wkraczała mała a Zmorka zasłaniała łapą nos i oczy Mr. Green

Szpilka mieszka teraz z samotną emerytką zakochana w niej po uszy. Lepiej trafić nie mogła Mruga

hanika

śliczna

Ale muszę przyznać rację że rasowe są zupełnie inne z charakteru Wesoly

Ja się zakochałam w syberyjskich i teraz mamy w domu dwie dziewczyny Wesoly

Pysia

Dokładnie. Rasowe sa inne. Zresztą każda rasa jest inna Wesoly

Tak samo z psami. Ja nie zakochałam się w nowofundlandach przez ich wygląd tylko przez charakter Wesoly

To samo z puli. Zwracają na siebie uwagę bardzo otoczenia, ale nie jest to przesliczny pies cukierek z wyglądu Wesoly

Za to charakter mają bardzo fajny Wesoly

Zasypał nas śnieg. Ale dziewczynki zadowolone. Nawet stara Zmorka szaleje jak szczeniak na białym puchu Wesoly

hanika

Ja zakochałam się i w wyglądzie i w charakterze Sybiraków Wesoly

Wiele czytałam na temat tej rasy i stwierdziłam że to jest rasa dla mnie i dla mojej rodziny.

gavra

Tommy był naprawdę pięknie umaszczonym kotkiem. takiej symetrii w tym kolorze jeszcze nie widziałam. Wyjątkowe futerko. Jakkolwiek ja, w tym momencie jestem pod przeOGROMNYM wrażeniem Zmorki. Jest... piękna to zbyt małe słowo... hmm jest... wspaniała! ma niemal majestatyczny wygląd. Lśniąca zdrowa sierść, cudowne oczy, przekonująca mordka. Fantastyczny pies. Brak słów. Gratuluję takich towarzyszy życia Wesoly

Pysia

Dziękuję

Tommy miał cudny kolor. I miał przepiękne oczy. A do tego był prawdziwym przyjacielem naszego syna.
Zmorka jest wypielęgnowana jak kazdy nasz zwierzak. Chociaz to bardzo trudne odkąd mieszkamy w domu. W bloku było łatwo. Pies spaceruje zawsze w towarzystwie człowieka. Jest kontrola. No i czasu więcej bo mniej do sprzątania Mruga

W domu tak różowo nie jest bo spacery poza plac nadal muszą być a do tego jest wchodzenie do oczka wodnego a następnie kopanie dołów ( czyli szukanie sensu życia albo korzeni wiary- jak kto woli Mruga

). Do tego wszystkiego mase iglaków i szukanie pod nimi czegokolwiek. Trudno wtedy zadbać aby pies zawsze wyglądał pięknie Mruga

No i są też wylinki , a wtedy niufka wygląda jakby w nią strzelił piorun Mr. Green

Ale Zmorka to nie tylko piękność. To miły dodatek do jej charakteru. To ktoś szczególny.... Zreszta jak kazdy mój zwierzak.
Kiedyś po śmierci 13-letniej Hery- owczarka niemieckiego - mówiłam że dziekuje losowi za danie mi możliwości życia z psem wyjątkowym. Niektórzy nigdy tego nie zaznaja. Ja zaznałam już trzy razy.... Hera, Szelma i nadal Zmorka. Do tego towarzystwa dołączyła Luśka, która jest całkowicie moja i tez zaczyna mi kołatać po głowie po pół roku że miałam ogrom szcześcia trafiając na nią.
Nigdy na początku nie ma lekko. Tommy miał swoje " ale". Zmorka ideałem od początku nie była. Trzeba było wychować. Z Szelmą były problemy z którymi poradziliśmy sobie bo znaliśmy psy. Z Luśką problemy były mniejsze, ale bez pracy tez nie byłoby różowo. Ale dzieki poświęceniu naszego czasu i poznaniu psiej psychiki doznajemy cudu każdego dnia.